ПЕРАЙШОЎ КУЗЬМА МЯЖУ
Жыў у Польшчы беларускі хлопец Кузьма. Ня меў ні кола, ні двара.
Парабкаваў на паноў. Сварыўся з імі, свае правы адстойваў. Яны яго то харчамі
абдзеляць, то з заробку больш чым трэба аднімуць. Пачуў Кузьма, што побач ёсьць
дзяржава рабочых і сялян. Кінуў ён паноў і сышоў за мяжу. Сустрэлі яго на мяжы,
распыталі. Распавёў Кузьма ўсё як было. Не паверылі рабочыя і сяляне, не маглі,
пэўна, зразумець як можна ад капіталізму добраахвотна сысьці. Было гэта ў 1939
годзе. Далі Кузьме дзеля пачатку 10 гадоў, як агенту імпэрыялізму. Затым яшчэ
дадалі. З лягеру ў лягер і дабраўся Кузьма да Індзігіркі. Тут яго і вызвалілі ў
1954 годзе. Нават пашпарт далі, але без грамадзянства.
Пачаў Кузьма на волі жыць, праўду шукаць. Улетку ў поле з геолягамі
ходзіць - базу вартуе, хлеб пячэ, а ў маразы ў пасёлку перабіваецца. Адну зіму
ў нас у хаце ІТР дняваліў. Аднойчы напіўся, пачаў стрэльбу прасіць, адпомсьціць
камусьці жадаў. Нам на працу ісьці (справа ў абед была), а як Кузьму са
стрэльбай пакінеш? Самы мудры з нас затвор выняў і непрыкметна Кузьме пад
падушку паклаў. Увечар прыходзім, а ў хаце ўсё дагары нагамі - Кузьма затвор
шукаў, але так і не знайшоў. Не знайшоў Кузьма свайго месца ў жыцьці. Пачынаць
усё спачатку сіл няма, прыткнуць галаву таксама няма дзе – сем’і няма, родныя
згубленыя. Узлаваўся на ўсіх Кузьма. Прывёў яго лёс ізноў на лаву падсудных.
Так і зьнік ён.
Л. М. Папоў,
былы старшы геоляг
Верхня-Індігірскай геолягавыведнай экспэдыцыі,
г. Рыга.
/Северная заря. Усть-Нера. 14 мая 1992. С. 4./
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz