Алена Якаўлеўна Лебенбаўм – нар. 5 чэрвеня
1967 г. у абласным месьце Берасьце /на ідыш בּריסק або Brisk/ БССР
(СССР), і зразумела, у “амаль жабрачай”, як
пішуць біёграфы, габрэйскай сям’і Якава Моўшавіча (сьлюсар у ЖЭК) і Ніны Львоўны
(мантажніца і швачка) Лебенбаўмаў.
Вучылася у сярэдняй школе № 20, музычнай
вучэльні ў Берасьце, а ад 1983 г. ў Ленінградзкім тэатральным інстытуце /ЛГИТМиКе/ па
клясе Ісака Штокбанта (скончыла
ў 1988 г.). Са студэнцкіх гадоў пачала працаваць у Ленінградзкім тэатры
музычнай пародыі “БУФФ”.
У 1991 г. выступіла з
блазнаваньнем на конкурсе акцёрскай песьні імя Андрэя Міронава, дзе атрымала
прыз сымпатый гледачоў. У 1993 г. атрымала Гран-пры, адмысловы прыз 1-га каналу і прыз глядацкіх сымпатый
на Ўсерасійскім конкурсе “Ялта-Масква-Транзыт”. Пасьля гэтага конкурсу Алена
Верабей перайшла на эстраду і пачала браць удзел у праграме “Аншляг”. Творчы псэўданім Алены Лебенбаўм мае наступнае тлумачэньне: з аднаго
боку, слова “верабей” выдатна адлюстроўвае няўрымсьлівы тэмпэрамэнт артысткі, а
яшчэ Алена з дзяцінства любіць сьпявачку Эдыт Піяф, прозьвішча якой з
францускай мовы перакладаецца як “верабей”.
Неаднаразова была ляўрэатам
Усерасійскіх конкурсаў артыстаў эстрады - “Гіт-парад Астанкіна” (1995), “Кубак
гумару” (2002).
Здымаецца ў кіно: 1990 “Бакенбарды”;
1993 “Страсьці па Анжаліцы”; 1998 “Цела будзе аддадзенае зямлі, а старшы мічман
будзе сьпяваць”; 2000 “Старыя песьні пра галоўнае. Постскрыптум”; 2001 “Вуліцы
пабітых ліхтароў. Мянты-3”. Сэрыя “Дамавік” - Ларыса; 2004 “Афрамасквіч” - настаўніца Жэні; 2004
“Апэрацыя “Энікі-Бэнікі”; 2004 “Элька” - Чайка (агучваньне); 2005 “Дванаццаць
крэслаў” - Фіма Собак; 2005 “Асьцярожна,
Задаў!”; 2005 “Дыямэнты для Джульеты”; 2005 “Гэта ўсё кветачкі” - Інга; 2006 “Першы
хуткі” - бясталентная акторка; 2006 “Бедная малеча"
- Кікімара; 2007 “Каралеўства крывых люстэркаў”; 2007 “Першы дома” - сяржант
міліцыі; 2008 “Залатая рыбка” - Залатая рыбка; 2010 Салдаты і афіцэры - мноства
роляў; 2010 “Марозка” – Марфушка.
Восеньню 2006 года Лебенбаўм
пабывала з гастролямі ў Рэспубліцы Саха (Якуція). Журналістка газэты “Якутск
вечерний” Люба Талсціхіна зазначыла: “Між іншым, па-за сцэнай Алена
зьменьваецца да непазнавальнасьці. З крывалапай “брыдкай качкі”, якая робіць
няўяўныя морды, ператвараецца ў прыемную, даволі сымпатычную маладую жанчыну”. На журналісцкае пытаньне: - “А калі раптам сыдзеце з
“Аншлягу”, напрыклад, у драматычныя ролі, вы памяняеце сцэнічны псэўданім Верабей на прыроднае Лебенбаўм? - Не, Верабей - гэта ўжо
маё. Не аднімеш”. [Пра
места]: - “Якуцк - сапраўдны Лас-Вегас.
У параўнаньні з Мірным. Я убачыла, як здабываюць алмазы і чым яны пахнуць. Ажна вока рэжа! (За дзень да Якуцка
Алена дала канцэрт у Мірным, а хто там быў, ведае: пах серавадароду ці,
прасьцей кажучы, тухлых яйкаў – неад’емны
атрыбут гораду)”. Таксама Алена “наведала магазын “Звязда” (там прадаюць
“састарэлыя” грошы і манэты)... Парадыстка скупіла “непатрэбных” грошаў на суму
больш за 4 тысячы рублёў”.
У траўні 2011 году Лебенбаўм
ізноў пабывала з гастролямі ў Рэспубліцы Саха (Якуція). Журналіст газэты
“Якутск вечерний” Аляксандар Хаўрэнка зазначыў: “У сярэдзіне тыдня ў Якуцк
прыляцела Верабей... На першы канцэрту тэатра імя Пушкіна сабралася каля 70%
залі... Была на канцэрце і некалькі жартаў аб Якуцку: “У Якуцку не фігавыя
дарогі, а супэрсучасныя нанаасфальтавае, антыцэлюлітнае пакрыцьцё”; “У самалёце
капнула чымсьці на белую блюзку, вырашыла ў гасьцініцы замыць пляму. Адкрываю
кран. Спачатку мне падалося, што з яго гарбата ліецца. Вось стаяла і думала,
што ў гэткіх умовах прасьцей – адмыць пляму або перафарбаваць блюзку”;
“Падлятаючы да Якуцка, я убачыла як разьлілася рака, убачыла хаты, якія стаяць
у вадзе, і мне гэтае нагадала Вэнэцыю. “А дзе гандолы? – пытаюся я ў суседзяў.
“У будынку гарадзкой адміністрацыі і ўраду сядзяць”, - адказваюць мне”. [Пра места]: У мінулы
раз, калі я прыяжджала ў вас сьнегу было, як сказала бы Ганна Семяновіч, па
пяты памер, па грудзі значыць. А зараз я ўбачыла тое, што называецца “лёд
скрануўся”, спадары прысяжныя засядацелі. Зьявіліся сучасныя будынкі і нават
раёны, хай іх не так шмат, але яны ёсьць. Места прыводзіцца ў парадак. Канечне,
канцу-краю не бачна, але пачатак пакладзены. І мне падаецца, што Якуцк
напоўнены не толькі вясновай цеплынёй, але яшчэ і дабрынёй. Хацелася бы
пажадаць граданачальніку і ўладным людзям, каб яны на гэтым не супыняліся. І
каб тое, над чым я сёньня жартавала, гэта наў-хаў з антыцэлюлітнымі дарогамі,
найхутчэй у вас закончыліся і па вашым месьце была камфортна перасоўвацца на
любым аўтамабілі, а не толькі на джыпе”.
Сёньня
Заслужаны артыст Расейскай Фэдэрацыі Алена Верабей жыве ў Маскве на Вараб’ёвых
гарах, выхоўвае дачку Сонечку, якая нарадзілася ў 2003 годзе насуперак дыягназу
дактароў, якія ставілі ёй дыягназ “бясплоднасьць”. Раней рэгулярна наведвалася
ў Берасьце, дзе ў сям’і бацькоў, якія на пэнсіі заняліся “дробным”
прадпрымальніцвам, выхоўвалася яе дачка Сонечка. Заўчасна спачылы дзядзька Алены
Лебенбаўм (родны брат бацькі) — Яфім Лебенбаўм — быў сябрам Берасьцейскай
гарадзкой арганізацыі БНФ “Адраджэньне”, выступаў за незалежнасьць Беларусі, яе
дэмакратызацыю, прыхільна ставіўся да беларушчыны і, будучы прыватным
прадпрымальнікам, нават матэрыяльна рэгулярна
падтрымліваў утрыманьне сядзібы БНФ у Берасьці. Наогул для ўсіх
Лебенбаўмаў, любоў да Берасьця і сваёй краіны былі зусім не чужыя. Ад 2010 г.
бацькі Алены Верабей (Лебенбаўм) Якаў і Ніна ды сям’я малодшай сястры Натальлі
жывуць разам з ёй у Маскве.
Першы
муж Алены Андрэй Кіслюк – актор тэатра “Буфф”, пражыў з ёй каля 10 гадоў. Другі
муж Ігар (бізнэсмэн з Санкт-Пецярбургу), бацька яе дачкі Сафіі, якая
нарадзілася 11 сакавіка 2003 года. Грамадзянскім мужам зьяўляецца гукарэжысёр
Аляксандар Калішчук
Літаратура:
* Толстихина Л. Воробей в Якутске. // Якутск вечерний.
Якутск. 29 сентября 2006. С. 47.
Рыўка Брыск. Лебенбаўм. // Літоўка ды Саха. Сшытак 1.
Койданава. 2011. С. 58-59.
* Хавренко А.
Елена Воробей: “Кому смешно, тот надо мной и смеется”. // Якутск
вечерний, Якутск. 20 мая 2011. С. 74.
* Спрынчан А. Варабей (сапр. Лебенбаўм) Алена Якаўлеўна. //
Сузор’е беларускага памежжа. Беларусы і народжаныя ў Беларусі ў суседніх
краінах. Энцыклапедычны даведнік. Мінск. 2014. С. 86.
Давідзія Галчэня,
Койданава
Мая знакамітая аднакласьніца — Алена Верабей
May. 31st, 2012 at 12:12 AM
Тэлефанавалі
мне з расейскага дэпрэсіўна-крымінальнага з налётам гламуру, як кажа мой кум,
каналу НТВ. Хацелі запрасіць мяне ў Маскву на здымкі перадачы, прысьвечанай
45-годдзю маёй знакамітай аднакласьніцы Алены Верабей (Лебенбаўм), якая шчыруе
сёньня як артыстка парадыйнага жанру.
Сказалі,
што рэкамендавалі мяне на здымкі НТВ мае аднакласьнікі. Вядома, прыемна. І
ёсьць што расказаць пра яе цікавага і сапраўды добрага (сталічныя тусоўкі і
слава яе, што прыемна, не сапсавалі). Падзякаваў НТВэшнікам, але... адмовіўся.
Спаслаўся на занятасьць (адказваю за арганізацыю днямі сустрэчы з беларускім
гісторыкам Уладзімірам Ляхоўскім). Хоць мне і не ўпершыню здымацца на камеру,
але тут, па-праўдзе, трохі штосьці яшчэ і стрымала... Дый не люблю я езьдзіць
за трыдзевяць зямель, у тую Маскву! :)
Званок
стаў нагодай, каб паглядзець, што пра Ленку Верабей піша беларуская Вікіпэдыя.
Выявілася — нейкае абы што на падставе матэрыялу з... Якуціі! Ну каму, як не
мне, аднакласьніку, выпраўляць гэта?! :) Давялося перапрацаваць цалкам артыкул,
каб было хоць штосьці прыстойнае. Што атрымалася — можна глянуць тут: Алена Верабей (Лебенбаўм).
Адзін
малавядомы, але, як мне падаецца, характэрны факт пра вельмі дружную
берасьцейскую габрэйскую радзіну Лебенбаўмаў: заўчасна спачылы дзядзька Алены
Лебенбаўм (родны брат бацькі) — Яфім Лебенбаўм — быў сябрам Берасьцейскай
гарадзкой арганізацыі БНФ “Адраджэньне”, актыўна падтрымліваў незалежнасьць
Беларусі, яе дэмакратызацыю, прыхільна ставіўся да ўсяго беларускага і,
будучы прыватным прадпрымальнікам, нават матэрыяльна рэгулярна
падтрымліваў утрыманьне сядзібы БНФ у Берасьці. Наогул для ўсіх Лебенбаўмаў,
любоў да Берасьця і прыхільнасьць да беларушчыны былі зусім не чужыя. І для
Ленкі — таксама! На жаль, пару гадоў таму гэтая радзіна пакінула Берасьце і
жывуць цяпер усе ў Маскве, у сваёй “ЗВЕЗДЫ”. :)
/jacviah.livejournal.com/?tag=Берасьце./
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz