ЎЎЎ Вуласта Статкевіч. Алігор Таразевіч ды Якутыя. Койданава. "Кальвіна". 2020.

Георгій Станіслававіч Таразевіч – нар. 17 ліпеня 1937 году ў вёсцы Слабада Віленскага ваяводзтва Польшчы, цяпер Мядзельскага раёна Менскай вобласьці РБ.

У 1959 г. скончыў Львоўскі політэхнічны інстытут па спэцыяльнасьці “інжынэр-геадэзіст”, празь дзесяць гадоў абараніў кандыдацкую дысэртацыю (кандыдат тэхнічных навук). У 1959-1962 гг. інжынэр-геадэзіст геадэзічнага атрада № 6 Заходняга аэрагеадэзічнага прадпрыемства ў м. Гомель.

“У 1963 годзе я ўзначаліў вялікую экспэдыцыю ў Якутыі, дзе упершыню сутыкнуўся з былымі зьняволенымі ГУЛягу... Яшчэ ў Якутыі я актыўна заняўся навуковай працай, абараніў дысэртацыю, пачаў выкладаць. Экспэдыцыю давялося пакінуць”. //Народная воля. Мінск. № 84. 1996. С. 1./

1964-1966 — галоўны геадэзіст атраду № 6 г. Гомель.

1966-1969 — в. а. дацэнта, старшы выкладчык Беларускага інстытуту інжынэраў чыгуначнага транспарту, (Гомель).

1969-1972 — начальнік прадпрыемству № 5, г. Менск.

1972-1973 — другі сакратар Савецкага райкаму КПБ г. Менску.

1973-1977 — першы сакратар Савецкага райкаму КПБ г. Менску.

1977-1980 — другі сакратар Менскага гаркаму КПБ.

1980-1983 — старшыня выканкама Менскага гарадзкога Савету народных дэпутатаў.

1983-1985 — першы сакратар Менскага гаркаму КПБ.

Ад 29 лістапада 1985 па 28 ліпеня 1989 г. Старшыня Прэзыдыюму Вярхоўнага Савету БССР.

Уваходзіў у Вярхоўны Савет СССР, дзе ўзначальваў дзьве камісіі: па міжнацыянальных адносінах і плянава-бюджэтную. Пабываў у шматлікіх гарачых кропках: у Нагорным Карабаху, Тбілісі, Баку, Вільні.

Кандыдат у члены Палітбюро ЦК КПСС пры М. С. Гарбачове. Давераная асоба М. С. Гарбачова. Выконваў пры Гарбачове функцыі свайго роду амбасадара па адмысловых даручэньнях у гарачых кропках.

Пасьля атрыманьня Беларусьсю незалежнасьці вярнуўся на Радзіму. Быў першым намесьнікам Міністра замежных спраў, Надзвычайным і Паўнамоцным амбасадарам у Польшчы (1994—1995). Нэгатыўна паставіўся да правядзеньня травеньскага 1995 году рэфэрэндуму. Адкрыта выказаўся ў абарону нацыянальнай сымболікі і беларускай мовы. У чэрвені 1995 г. распараджэньнем прэзыдэнта Беларусі вызвалены ад абавязкаў. Быў блізка зьвязаны з Сацыял-дэмакратычнай партыяй (Народная Грамада). У лютым 1998 году ўвайшоў у Нацыянальны выканаўчы камітэт, створаны беларускай апазыцыяй. Быў старшынём камітэту па нацыянальных і рэлігійных адносінах Нацыянальнага выканаўчага камітэту.

Памёр 21 сакавіка 2003 году ў Менску, пахаваны на Ўсходніх могілках.

Літаратура:

Таразевіч Г. “...Затое сумленне чыстае” // Рэгіянальная газета. Маладзечна.24 лістапада 1995. С. 2.

* Таразевіч Г. “Не хочу быть в стороне, когда власть беззастенчиво «гребет» под себя, не заботясь о настоящем и будущем собственного народа”. // Народная воля. Мінск. № 84. 1996. С. 1.

Таразевіч Георгій Станіслававіч. // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі ў 6 тамах. Т. 6. Кн. 1. Мінск. 2001. С. 502.

Вуласта Статкевіч,

Койданава