Капіталіна
Рыгораўна Баркоўская (Савіных) – нар. 28
ліпеня 1920 г. у в. Дароніна Тарскага вуезду Цюменскай губэрні РСФСР (цяпер
Тэўрыскі раён Вомскай вобласьці Расейскай Фэдэрацыі).
На
прафэсійную сцэну прыйшла з самадзейнасьці. У 1936-1946 гг. працавала ў драматычных
тэатрах Алдану (Якуцкая АССР), Маздоку
(Стаўрапольскі край), Элісты (Калмыцкая АССР) ды Чыты (Далёкаўсходні край).
У 1946-1956
гг. — акторка Вомскага ТЮГу. Сярод роляў: Беатрычэ (“Слуга двух паноў” К.
Гальдоні), Джэма (“Авадзень” Э. Войніч), Агафья Ціханаўна (“Вясельле” М.
Гогаля) і інш. Заслужаная акторка РСФСР (1956).
У 1956-1993
гг. — адна з вядучых акторак Вомскага акадэмічнага тэатра драмы. Сярод роляў:
Ракіціна (“Далі неаглядныя” М. Вірты), цётка Тоні (“Прачніся і сьпявай” М.
Дзярфаша), Каралева Лізавета (“Марыя Сьцюарт” Ф. Шылера), Рэгана (“Кароль Лір”
У. Шэксьпіра), Вера Сяргееўна (“Энэргічныя людзі” В. Шукшына), Зыбкіна (“Праўда
— добра, а шчасьце — лепей» А. Астроўскага).
Як рэжысёр
узначальвала аматарскі драматычны калектыў мэдыцынскага інстытуту. Выканала галоўную ролю Марыі Марозавай ў фільме-спэктаклі
Генадзя Трасьцянецкага і Вольгі Сокавых “У вайны — не жаночае аблічча” (1988)
па аповесьці Сьвятланы Алексіевіч. За гэтую ролю ў 1995 г. атрымала званьне
ляўрэата Дзяржаўнай прэміі імя К. С. Станіслаўскага. У 2002 г. на
фэстывалі-конкурсе “Лепшая тэатральная работа 2001 году” была адзначаная
ганаровым званьнем “Легенда вомскай сцэны”. У 1970-я гады была дэпутатам
вомскага гарадзкога савету шасьці скліканьняў, узначальвала камісію па
культуры. Узнагароджаная Ордэнам Працоўнага Чырвонага Сьцягу (1971) і мэдалямі:
“За доблесную працу ў Вялікай Айчыннай вайне 1941-1945 гг.” (1992), “60 год
Узброеных сілаў СССР”.
Памерла 18
сьнежня 2010 г. Грамадзянская паніхіда адбылася 21 сьнежня 2010 г. у 13.00 у
Доме актора імя Н. Д. Чонішвілі. Пахаваная 21 сьнежня 2010 г. на
Стара-Паўночных мэмарыяльных могілках Вомску.
Літаратура:
* Яневская С.
В. Барковская Капитолина Григорьевна. // Энциклопедия города Омска. В
трех томах. Т. 1. Омск в лицах. Кн. 1. А-К. Омск. 2011. С. 87-88.
Сарапіна Альданацкая,
Койданава
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz